KRAJ POCHODZENIA: Francja.
DATA PUBLIKACJI OBECNEJ WERSJI WZORCA: 23.01.2009
UŻYTKOWOŚĆ: Owczarek i pies stróżujący.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa I Psy pasterskie i zaganiające
Sekcja 1 Psy pasterskie.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY
Znany od dawna pod nazwą Chiens de Berger français de Plaine (francuski owczarek nizinny), obecna nazwa pojawiła się po raz pierwszy w książce Abbot Rozier o rolnictwie z 1809 roku. Hodowany był i selekcjonowany do zaganiania stad i stróżowania. Podczas obydwu Wojen Światowych Armia Francuska wykorzystywała briardy w rozmaitych rolach, w tym jako psy łącznikowe i ratownicze, odszukujące rannych.

WRAŻENIE OGÓLNE
Krzepki, zwinny, dobrze umięśniony, proporcjonalny; żywy i czujny.

WAŻNE PROPORCJE
Briard jest psem średniej budowy. Długość tułowia od stawu barkowego do guza siedzeniowego powinna być nieco większa od wysokości w kłębie. Długość głowy wynosi 2/5 wysokości w kłębie. Szerokość czaszki jest nieco mniejsza od połowy długości głowy. Kufa i czaszka jednakowej długości.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT
Zrównoważony, ani agresywny, ani lękliwy. Briard powinien być opanowany i nieustraszony.

GŁOWA
Mocna, długa, z długim włosem, tworzącym brodę, wąsy i brwi, trochę przykrywające oczy. Oglądane z boku linie profilu są równoległe.

MÓZGOCZASZKA
Czaszka: Mocna, nieznacznie zaokrąglona, gdy patrzeć na nią z boku. Stop: Wyraźny, w połowie długości głowy.

TRZEWIOCZASZKA
Nos: Duży, o otwartych nozdrzach, zawsze czarny, z wyjątkiem psów błękitnych, u których jest on niebieski lub w zbliżonym odcieniu.
Kufa: Zakończona raczej kanciasto, mocna, dostatecznie szeroka , nigdy nie szpiczasta.
Grzbiet nosa: Prosty. Wargi: Dobrze przylegające.
Uzębienie: Szczęki mocne zęby białe, zgryz nożycowy.
Oczy: Owalne, poziomo ustawione, dość duże i ciemne. U psów błękitnych mogą być jaśniejsze.
Uszy: Wysoko osadzone, nie przyklejone do policzków, raczej krótkie, gdy zostawione są w stanie naturalnym – długość chrząstki niekopiowanego ucha powinna być równa lub nieco mniejsza od połowy długości głowy. Porośnięte długim włosem, płaskie. Gdy cięte (tam, gdzie nie jest to zabronione) jest sztywne i prosto noszone, nie skierowane do wewnątrz ani do zewnątrz.

SZYJA
Umięśniona i ładnie wychodząca z łopatek.

TUŁÓW
Linia górna: Grzbiet prosty. Lędźwie krótkie i mocne.
Zad: Tylko lekko opadający, trochę zaokrąglony.
Klatka piersiowa: Długa i szeroka, sięga łokcia. Żebra dobrze wysklepione.

OGON
Naturalnego kształtu, nisko noszony, sięga co najmniej stawu skokowego, na końcu zawinięty, kształtu litery J. Nie może być zniekształcony. W ruchu noszony nie wyżej, niż jako przedłużenie linii grzbietu.

KOŃCZYNY
Mocno umięśnione, o mocnym kośćcu, proste.

KOŃCZYNY PRZEDNIE
Łopatki i barki: skośne, dobrze ukątowane, średnio długie, dobrze przylegające do klatki piersiowej.
Łokcie: w osi ciała.
Przedramiona: proste i umięśnione.
Śródręcza: z profilu lekko pochylone.
Łapy: silne, okrągłe i w osi ciała. Pazury są zawsze czarne, a opuszki twarde. Palce zwarte, przylegające do siebie, wygięte.

KOŃCZYNY TYLNE
Uda: umięśnione.
Stawy skokowe: niezbyt blisko ziemi, dobrze ukątowane.
Śródstopie: patrząc od tyłu całkowicie pionowe.
Łapy: silne, zaokrąglone. Pazury są zawsze czarne, a opuszki twarde. Palce muszą przylegać do siebie.
Wilcze pazury: tradycyjnie owczarki zachowują podwójne wilcze pazury (ostrogi) na tylnych kończynach. Osadzone dość blisko stopy, mają kształt dwóch palców, z których każdy zakończony jest pazurem.

CHODY
Regularne, zwinne i harmonijne, tak, aby pies poruszał się i wykonywał pracę przy najmniejszym nakładzie sił i najmniejszym zmęczeniu. Briard porusza się podłużnym kłusem, swobodnym ruchem, z wydajnym wykrokiem i posuwem.

SZATA
Sierść: falista, długa, sucha (typ sierści koziej), o delikatnym podszerstku.
Umaszczenie: szata jest czarna, płowa, płowa ciemna (od lekko do średniociemnej), często z ciemną maską, szara lub niebieska. Szata płowa z ciepłym odcieniem może zawierać rozjaśnienia (różnica jednego tonu) na końcówkach włosa i na kończynach (szata płowa z odcieniem piaskowym). W maści: czarnej, szarej i niebieskiej, mogą również pojawiać się rozjaśnienia o jeden ton. Wszystkie szaty mogę w mniejszym bądź większym stopniu siwieć.

WZROST
Pies: 62 – 68 cm w kłębie.
Suka: 56 – 64 cm w kłębie.

WADY
Każda niezgodność z cechami wymienionymi wyżej jest traktowana jako wada i będzie karana w zależności od stopnia nasilenia i od wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa.

WADY POWAŻNE
Poważne wady postawy. Szata w całości zbyt jasna.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE
– Pies agresywny lub tchórzliwy.
– Zbyt słabo zaznaczony stop.
– Trufla nosa innego koloru niż czarny lub niebieski; ślady depigmentacji.
– Przodozgryz lub tyłozgryz z utratą kontaktu między siekaczami szczęki i żuchwy.
– Brak 2 dużych, czwartych przedtrzonowców P4 lub brak więcej niż 3 zębów (przedtrzonowe jedynki P1 – nie są brane pod uwagę).
– Zbyt jasne (żółte) oko, oczy o różnej pigmentacji.
– Uszy motylowate (pofałdowane), osadzone zbyt nisko pod linią oka, pokryte krótkim włosem, naturalnie stojące.
– Ogon zakręcony w kształcie myśliwskiego rogu noszony nad grzbietem lub uniesiony pionowo.
– Pojedyncza ostroga lub jej całkowity brak w kończynach tylnych.
– Szata: zbyt krótka (długość włosa mniejsza niż 7 cm), sierść miękka lub wełnista.
– Kolor biały, kasztanowy, mahoniowy; szata dwubarwna (o dwóch odrębnych kolorach); białe znaczenia, sierść biała na zakończeniach kończyn, umaszczenie płowe zbliżone do płaszczowego, szata płowa z ciemnym płaszczem (czaprak jak u owczarka niemieckiego – przyp.red.).
– Wzrost wykraczający poza standardowe wymiary; tolerowane odchylenia to 2 cm powyżej i 1 cm poniżej normy.
– Zmiany bądź ślady świadczące o korzystaniu z nieuczciwych praktyk, wynikające z zastosowania preparatów lub zabiegów chirurgicznych.
– Dyskwalifikacji podlega pies, którego wygląd bądź zachowanie odbiega od przyjętych norm.

UWAGA:
Samce muszą mieć obydwa jądra normalnie wykształcone i całkowicie opuszczone do moszny.